Aşk ve Kavgam Şiiri - Sait Açıkgöz

ne zor aşklar yaşadım saran hiç yok yaramı
ne el ne ayak ıslak bir taşım sana geldim
yüzgeçsiz bir balık
yansır ışık tenimde pul pul
akan su bakırında nar kızılım taşlaşır

sen bulut kırıklarından yağmurlar giyen nehir
-ıtırlı, sırılsıklam aşka giden yolcu-
akışı ıhlamur kokulu
nergis yaprağı, nilüferler akan şehir
çıkmaz sesim soluğum
-dudağım yoktur benim-
nehrin ıslak taşıyım

kaygan ve yosun tutmuş sırılsıklam bir taşım
bir kör değneği yüreğimle geldim sana
yurt toprağına can verenlerin başucundan
göz yaşıyla koptum bir ananın
işsiz bağrıyım paramparça
kaç kez kaynadım kazanında açlığın
kriz yıkıntılarında hançerem kaldı kırık
yıldızı uyutmuş yaban güllerinin altından
yıldıza değmiş dokunuşlarımla geldim

sevimde suya tel tel dökülüp
savruk saçlarım gibi
rüzgarları belime sokup geldim
bir yaz günü derince bir nehrin içinde
dalgaya kafa tutan bir aşk olmaya geldim

denizin kara küçük bir kayası kadar
inançlı geldim sana
diri bir ıslak taşımla kum olmaya geldim
oydum içimi derin
yatağın olmaya geldim sana

aşkta
elma çiçeğine arının değişi
çayın kokusu
yıldızların sayıldığı gece var

birden sevinme şeker yalarcasına mutlu
salıncaktan bulut tutam tutam toplayıp
çocukça sevinme duygusundayım
derinliğinde altüst olmaya geldim

aşkında eşkiya olmaya geldim gözlerine
dağlara çevirmeye akışını nehrin
yağmurun süzülüşünü görmeye geldim
keder çizgilerinde kıvrılmaktır bin bir acıyla
yeli yeldirip dindiren nedendir bu aşk
kayada külüngün tutkusudur zamanı oyan
kavgama aşk gücünü almaya geldim