Aşk ve Kar Şiiri - Batuhan Batu

Bir aralık günüdür gözlerine kadar.
Perde aralık,
Hava karanlık,
Gözlerim aralık…
Orada bir dağ var!
Bana epeyi uzak…
Sanırım kar var,
Ayaza çalmış hava,
Zirvesi bembeyaz…
Toprağın su diye ağladığı,
Benim güneşi aradığım,
Bir aralık günü niye anlatıyorum ki bunları!
Dört mevsim on iki ay,
Her aralık günü,
Güneş savunmasız bir animi kolluyor.
Ben seni bekliyorum,
Uzak bir dağın yüksek zirvesindeki bir kar tanesinde,
Bu aralık günü,
Gözlerimde bir demet kar,
Güneş vurmuş; kardelen açmış ağlamışım...
Üstelik yine ellerim ıslak...
Ama yine boş...
Nerdesin yar...
Nerdesin...
Hangi kar tanesinde….