Kendimde buluyorum
Acıdan yana ne varsa
Yorgundum;
Ve birazda kayıp.
Çok eski değil
Acının künyesi
Benimle büyüyor artık
Sazlıklardan havalanan bir ördek gibi sesin
Ürkek şaşkın kararsız duyuyorum
Ve sen bir gökkuşağı kadar güzelsin
Rengarenk ve az sonra gidecek görüyorum
Ve ben yağmurlar altında bir yolcu
Islak yorgun tutkulu yürüyorum
Devamını Oku
Ürkek şaşkın kararsız duyuyorum
Ve sen bir gökkuşağı kadar güzelsin
Rengarenk ve az sonra gidecek görüyorum
Ve ben yağmurlar altında bir yolcu
Islak yorgun tutkulu yürüyorum
Yarına kalamayan insandan ne kalırsa geriye anca o kalır...Nesnel ve duygusal anlamda taşınamazsa sevda,yarın mı kalır...Saygılar sayın şair...
Aşk ve kadın...
Herkes ne çok ilgili (!) bu aralar ikisiyle de.
Tanımlamaya, yok edilmeye ya da mal gibi sahiplenmeye
kalkışılan, aslında en başından yok edildikleri farkedilmeyen...
Yok sayılan ama uğruna ölünen ve öldürülen...Olmayanın uğruna ölmek ve öldürmek...Ne yaman bir çelişki bu!
Yaşamın kaynağı ama düşman, tabu addedilen...
Özetle toplumun en büyük ironisi. Tüm belaların müsebbibi bunlar...
Yok edin gitsin. Yaşamlarınız refaha erer böylece
Ama nç, o da olmaz. Kimler gelin gider sonra yetmişlik dedelere?
Ya öküzler, tarlalar, paralar...Nasıl el değiştirir ki olmazsa tazecikler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta