Aşk ve İstismar Şiiri - Selim Tunçbilek

Yağmazdı üstümüze hüznün mürekkepleri
Sen bu acıları zarflayıp göndermeden
şimdi,
ayrılık iklimlerinden esiyor ıslanmış rüzgar
bahar,
kutuplardan ayağımıza gelen,
yorumsuz öpüşler mi?
Ey sevgili
sesinde el sallayan çiçeklere
her mekan dar.

Var/
mıdır vesikalık bir ürperti
ya da koynunda
dağların üzerinde katlanmış
hatıralardan ıslak kıvrımlar

Sarar bedenini ince sızılar
usul usul
kuytu ormanlara iner
bereketli derelerin ıslaklığı dilimde
avuçlarımda
uçmaya kabaran çifte kumrular

mütemadi
sevişir,
dağda kar
ve rüzgar
bir de biz yar

yüreğimin köpüklü aynalarında
sende istismar
benda sevda yaşar