Aşk Ve İffet Şiiri - Davut Daşkıran

Ah züleyha (aşk) kokun geldi cağa

Ah Yusuf (iffet) gömleğin kefen bana

Züleyha bıçaklar kadar keskin yüreğin…
Kalbinde taşıdığın ağır gelmez mi?
Söyle bana sevda kokulu kadın

Yusuf'um,
Sevda değil miydi senin mahremiyetine sığınan
Hangi yalan el olup uzandı ki sırtına aşk kılıfıyla...

Yusuf’a rahmetti sendeki aşk
Yusuf’u Yusuf yapan sen değil miydin züleyha?
Ellerinde izi aşk libasının
Koyma kendini yaslara ey güzel kadın

Yusufu koruyan sen değildin züleyha
Siz ilahi aşkın merhametine gark oldunuz...
Söylesene züleyha
Hangi aşka Ram eden ellerin kahretti bu sevdayı
Söyle hadi, hangi aşk Yusuf'a verdi seni...

İlahi bir takdirdi seninki züleyha
Vurma gönlünü yerlere
Acıların elbet dinecek yüce bir el ile
Yusufun sana yar olmasıyla
Gerçek sevda gark olacak yurgine.
Simdi kalk züleyha yüksel ukbaya
Bak bir etrafına ne yusuf dindirir ne de aşkı
Bu sonsuz vuslatı...

Yusufum, sen rüyanda yazıldın bu sevdaya
Seninle bulacaktı züleyha aşkın yolunu,
Ve sen aşkına sadakatinin tutsağı oldun...
Sevin Yusuf sevin!
Tarih aşkın iffetini bulacak seninle
Ve gömleğin yırtılsa da
Örtüldü bütün sahte aşklar senin iffetinle...

Yusuf rabbe giden yol
İmtihan kokulu gömleğiyle
Giydir aşk gömleğini
Aşksızlıktan kurumuş yüreklere…