Aşk ve Hayat Şiiri - Hamza Taş

Son demlerindeyim köhne hayatın.
Son gücüm bu yaşama tutunmak için.
Bilmeden yaşamak ağır, ne getirecek acep yarın?
Yaşamak ve yaşamamak; ben birinizi seçemedim, biriniz beni seçin.

Sorgulayıp durduğum beynim artık susma hakkını kullanıyor,
Umutlarım her sabah doğup her gece ölmekten yorgun düşmüş.
Yürekte yanana alıştım, şimdilerde ruhum yanıyor.
Güzel anılarım vardı sanıyordum, bir baktım hepsi düşmüş.

Kan revan gençliğimin en taze sevdaları.
Hasret kurşunu çıkmış gurbet namlusundan.
Kan kaybından hazana dönmüş ömrümün baharı.
Yürek, yarasının ardına sığınmış korkusundan…

Yaramı seviyorum, maşuk olmayıversin.
Ölümden öte var mı? Aşk için ölmek güzel…
Gidene gururum dağ, varsın dönmeyiversin.
Maşuktan değil, aşktan yaralı olmak güzel.