Aşk ve Güneş Şiiri - İsmail Adil Şahin

Dün yine buluttan çıkmadı güneş,
Koşarım güneşe yakarsa yaksın.
Bilirim öldürür beni bu ateş
İstemem yine de beni bıraksın.

Umarım vuslatı, korkmam harından;
Ölümden ötesi var mı yarından?
Bir ateşten bade aşk pınarından
Varsın yaka yaka ruhuma aksın

Sıkışmış kalbimin kafesleri de,
Sıklaşmış göğsümde nefesleri de,
İnleyen kalbimin şu sesleri de,
Eyvah makamından çıkarsa çıksın.

Vurgunum güneşe, gölgeye kaçmam,
Kendimce çekerim, kimseye açmam...
Yansam, kavrulsam da yabana uçmam,
Gönül pervanedir sen de odaksın

Evrene sığmazdı, gönlüme sığdı;
Bedenim çekmezdi, ruhuma yağdı.
Gönül yangın görmüş koca bir dağdı
Görmek isteyenler gönlüme baksın

Güneşle vuslatın ömrü bir andır,
Yanmakla var olur bu nasıl candır?
Aşkın başı hicran, sonu hicrandır,
Ey aşk! Sen güneşsin, tek kavuşmaksın.
20/05/2007