Aşk Ve Ferman Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Bir aşk fermana gülmez,
Kulaklar dışa sağır.
Hukuk, mecelle bilmez,
İster sus, ister bağır.

Yaprak açıp solsa da,
Akıl naçar kalsa da,
Gerçek acı olsa da,
Kabul et ağır ağır.

Aşkın yoktur memuru,
Çalıp durma çamuru,
Küçümseme hamuru,
Hissettirmeden yoğur.

Gözler bakışıyorsa,
Kalpler akışıyorsa,
Fikrin çakışıyorsa,
Zorundan dokuz doğur.

Gerçek aşk asla bitmez,
Emekler boşa gitmez,
Ayırmaya güç yetmez,
Yedi düveli çağır.

Sevda bir nefes ise,
Aşk değil, heves ise,
Mekanı kafes ise,
Kışı görmeden soğur.

16.06.2014