Aşk ve Evlilik Şiiri - Osman Balkıs

Aşk yabani bir hayvandır dağlarda,
Kuralsız, hoyrat.
Çöker bütün ağırlığıyla gecenin karanlığı
Bir yürek isyana yelken açmıştır.
Boşalıp zincirlerinden yeleleri savurgun,
Dört nala bozkırda vahşi at,
Yırtıcı bin kanat,
Tozu dumana katmıştır.

Yalnızdır kimseler ortasında
Kimsesiz
Ulur uzun uzun mehtaplı gecelerde
Yıldızlar evrensel notalar
Lekesiz
Nabzında yalçın kayaların
Bir kartal kalbi
Gümbür gümbür nakarat.
Gök yapı penceresi altında,
O yüksek,son yükselinen yerin üstünde
Gazel gazel serenat.
Aşk uruca ramak kalmıştır...

O bir eşkiya,asi,firari
Töre dinlemez, kanun kaçağı
Eller tetikte,keskin uçurumlar kenarında
Yar, yar...!
Ağyara inat,
Boşlukta erimeye ant içmiştir.

Son söz kurşundur.
Önce direniş vardır.
Direnmek,direnmek,direnmek
Yasaya,kutsala,
Düğün şarkılarına
Son söz teslim olmaktır.
Bir kalenin VİP kapısından,
Bin alkış arasından
Şehre girmektir...

Aşk özgürlüktür,
Ben yabandan yanayım..

Evlilik kentlidir
Sadıktır, evin kapısına bağlıdır.
Traşlı,kravatlı,ütülüdür
Uysaldır, gardiyan düdüğüyle uyumludur.
Gün perdeyi çekerken ufuklara
Yaban sesler canlanınca dağlarda,
Kireç badanalı kulubesine çekilir.

Şehir yarım ağız uykusundan uyanmıştır.
Sırtında külçeler yüklü heybesi
Tutunarak burnundaki,parmağındaki halkalara
Gönlünde hayat fahişesi,
Evin,çoluk çocuğun iaşesi,
Hurilerle süslü irem bahçesi olmuştur.

Evlilik çok sesli bir korodur evlerde,
Ben dağdan,gazelden yanayım.
14.07.2003/İstanbul