Yaşıyorum kendi kendime bu hayatı
Görüyorum yalnızlık kalabalığını
Belki hiçbir şeyden anladığım yok
Ama hissediyorum yaklaşan fırtınalar çok.
Seviyorum bazen yalnızlığı
Tek kalmaya alışıyorum
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta