Ask ve Depresyon Şiiri - Cemal Mızrak

Mevsimlerden sonbahar, ramazan ayinin birinci günü
Ikindi vakti,
Kapkara bir gün,ve gök yüzünü sarmis koca bir sis tabakasi
Kuzeye dogru kosarcasina hareket eden bulut dalgalari
ve arkasinda o igrenç sonbahar yagmurlari,
Gökleri delercesine bana inat yagmaya basliyor,

Bu sonbahar yagmurlari yok mu?
Kahir ediyor beni,
Umutsuzluga yalnizliga sürüklüyor bunaltiyor beni
Günes bir daha hiç dogmayacak gibi

Güller çiçekler hiç yesermeyecek gibi
Ilkbahar bir daha gelmeyecek sanki
Gökkusagi yelpazesini hiç açmayacak gibi
Umutsuzluga çikmaza dogru sürüklüyor beni.

Çok mutsuzum yapa yalnizim su koca dünyada
Artik sabrim kalmadi hayattan bir tat bir zevk alamiyorum,
Sahte yüzlerden yalan sözlerden biktim artik,
Ne insanlar anlayabiliyor beni nede ben anlayabiliyorum
Tek anladigim sey hayatin bos ve anlamasiz oldugu.

Bir çare bir çikis bir teselli ariyorum ama bulamiyorum,
Her seyden herkesten kurtulmak ebedi hayata güç etmek ister insan
Ama korkuyorum, korktugum ölüm degil,
Allah’tan korkuyorum,
Allahin verdigi cani almaktan korkuyorum o cezadan korkuyorum,
Benim için aglayacaklar aci çekecekler diye korkuyorum
Geride birakacagim sevenlerim perisan olur diye korkuyorum.

(Diyarbakir-11-11-2005)