Aşk Ve Ben Şiiri - Yusuf Mutlu

Ne kadar farklıydık aşkla
Hiçbir arada olamadık
O benim hayalet uçağımdı
Ve hiçbir zaman radarıma yakalanmadı
O içerde ben dışarıda…

Bu aşk ne zaman başladı
Bilemem
Belki gecenin sebepsiz yalnızlığında
Belki de benim aşksız yüreğimde…
Ben hep bu aşkın
Çorak yüreğimde yetişmesi umuduyla yaşadım
Fakat yeşerme hep ütopik hayaller de kaldı
Belki bu yüzdendi
Çorak gönlümde yersiz çatlakların oluşması
Belki bu yüzdendi
Bu kadar incinmem…

O kadar yakındım ki aşka
Uzansam sanki elim değecekmiş gibi
Ve o kadar uzaktım ki aşka
Sanki en uzak yıldız…

Hani derler ya ayrılık aşkı yontar diye
Vuslat ise öldürür
Ben vuslatta ayrılığı yaşıyorum
Belki bu yüzden
Aşkımın bir şekil almaması
Ya da;
Belki bundandır hep acı çeken
Belaya nazil olanın hep ben olmam

Elestte belki gözlerimiz çarpışmıştır
Yar ile
Ama neyleyeyim
Benim gözüm açıkken
Yârin gözü kapalı
Ya da ben ona bakarken
O da bir başkasına…
Vurgun yaşamıştır ve ben
Vurgun yemişim de yürekten,
Yanıyorum…