Aşk Ve Barış Büyür Bedenimde

Şimdi sakallarımla yol açıyorum
aşkın damarlarına doğru
evet, benim kaynayan bir gönlüm var
içim bir tepenin körfeze bakışı kadar denize meyillidir
savaşkan karıncaları kovdum ruhumdan
çünkü savaş
insanın ölümle dansıdır
o dans ki
şafakları sessiz bırakmaz
ve çocuklarla dost olamaz,
ben şarabın rengini silmeden
hayvani keyifleri de yok ettim bedenimden
kimseyi yanlış yollara saptırıp
ayaklarını taşlara çarptırmadım
akbaba değilim
kimsenin boynundan et koparmadım
saçlarımdan düşen hayat benim hayatım
sakallarım ki beyazdır artık,
barışa koşar meşhur ayaklarım
tehdit etmem filozofları bile
aşkların dibinde toprak yığarım
yeni aşklar doğsun diye.