Aşk Vardı Şiiri - Yal Nızlık

aşk vardı yeryüzümde;
bir yanımda ay yükselince,
tanrı bütün kitapları kapatırdı.
her şeyi,
tek bir işaretle anlatırdı o,
bütün gece.
aşk vardı;
insanlarım heveslenmezdi,
iyilik yapmaktan başka hiçbir şeye.

bugün,
ışıksız odamın penceresinden şehrime baktım.
ne gördüm, biliyor musun?
kapkara bir yüz vurmuş iç cama;
utanç gülleri hep boynunu eğmiş.
anladım;
aşksız kaldım!