Önce düşersin kalbime,
Sessiz ve sonsuz.
Sonra seviyorum Seni,
Çünkü anlıyorum,
Ve anladığım her şeyde buluyorum.
Sevgi, kederin kardeşidir,
Ve biz, kederin ortasında çiçek açan iki dalız.
Birbirimize dokunduğumuzda,
Acının içinden yükselen o kutsal şarkıyız.
Ey aşk, adı söylenemez olan,
Sonsuzluğun bile diz çöktüğü!
Senin önünde eğildim,
Ve anladım: Sevmek, var olmaktır.
Aşk
Kayıt Tarihi : 22.12.2024 19:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!