Aşk Vakti Şiiri - Ahmet Çiçek

Aşk vaktiydi, ama gitmeliydim.
Kalakalmıştı bedenlerimiz ayazlar altında.
Gece yarısı putlaşan bakışlarla,
Çiğ düşmüş bir çam iğnesinde,
Sen benden uzak ben senden uzak.

İçmek istedim her nefesini tek solukta.
Sakladım tüm duyguları moraran geceyle.
Utandım, dokunamadım koyarken ellerini ceplerime.
Yalnızlaştım, pusulasız yalnızlığında
Sen benden uzak ben senden uzak.

Kirpik uçlarında okuyabildim söyleyemediklerini
Kadehlere sığınan göz pınarlarında.
Korkunç bir alışkanlıktı benimkisi,
Seni seviyorum çıkmazlığında,
Sen benden uzak ben senden uzak.

Gitme vaktiydi, zamansız aşka susamışken.
Kıyametler kopuyor ayrılık oyunlarında.
Sonra korlaşır yalnızlıklar çam kokusu teninle
Salıncaklar kurarken ürkek yüreğinde,
Sen benden uzak ben senden uzak.