Aşk Üzerine Şiiri - Anton İgoroviç Ugrunov

Esrarı-ı aşkı izâha kulun aklı cüz kalır.
Aşk, Hakk’ın işidir, Hak’ta doğar, kula kalır.
Mevlâya taşan gönül elbet yanar, donakalır.
Aşka adanan ömre yazık olur, yarım kalır.

Kul’a sor ki aşk nedir?
Lütuf mu? Kıyamet mi?
Zavallı tenden yâr ne ister?
Ceset mi? İbadet mi?

Aşka yanmış kalbim, nâfile yâr arar, onu sorar.
Biçâre, muhtaç tenim, yâr ve ateşi arzular.

Aşkın nefse haram, tene ziyan, kalbe zeval.
Soldu ömr-ü bahârım, sevme artık neye yarar?

Dermân-ı aşkı Hak’ta ararım, kula sorulmaz.
Aşık olana bunca zulüm, niye sual olunmaz?
Nice sevdalar esti geçti de gönülden,
Bahar bitti, artık aşkla yaşanmaz.

Geçti günler, soldu gül.
Dindi yangın, durdu gönül.
Ay, gecemden cemâlini saklar,
Nur-u aşkın neye yarar?