Aşk ugruna anıyorum ölümünü...

Yoksun diyerek andı sevgisini sensiz
Üşüştü yapraklar bahar geçti sessiz
Düşlerinde senden eksik senden fazla
Ne varsa yaşadı umutlarınızı caresiz

Bestelerinde seni söyledi bizlere
Kusur aramadı sana olan aşkında
Sarılışında baka kaldık ardında
Yollar götürdü isimsiz zamanlara

Her filmden her yemekte ve her günde
Vakitsiz heran andı sana olan aşkını
Açtı ellerini semaya haykıra haykıra
Seni andı bütün insanların ortasında

Sensiz neylim dedi dost bizlere
Kırdı bütün kalemleri boyundan uzun
Dizelere yazdı sevinçlerini geceden
Ufukta aldı yerini her günden biriydi

Dönüşünü bekledi caresizliginden
Dünden bugüne taşıdı düşlerinde
Kimi zaman adam gibi sohbetleri
Kimi zaman suskunlugunda yaşadı

Sana olan aşkından yaktı kendini
Hatıralarını yakıyordu bir bir zamana
Unutmadı bütün zamanlarda aşkını
Bir günden bir güne gitti sevgisi

Adımlarını hep hızlı sürdü umudlarıyla
Sarhoş bir adam gibi sustu insanlara
Aylak bir cocuk dokundu dostumuza
Dostumuz agladı adak yokuşunda

Günler yıllar geçti o günden bu güne
Yaşlandı hüzünleri daha sık gecelere
Dokundu yüregime gözlerime ah be
Aşk bu olmalıydı yakıp giden küllere

03.09.96kışında ölümünün yıl dönümünü
Dolu gözlerle anıyorum sevgili dostumu
Aşk ugruna anıyorum adam gibi dostumu...