Aşk Uğruna Şiiri - Selim Erdoğan

Kürek çekiyor sularında nilüferlerin, batmamacasına.
Yaprak yaprak dökülen gökyüzünden rahmet tanelerinin,
Âlemin renk cümbüşüne kandığı diri mevsimlerden,
Sevda yağıyor bağrımızda.
Aşk yakıyor,
Hasret tütüyor.

Bin aslan kükrüyor dağlarında.
Pınar başlarında bin ceylan sekiyor.
Denizleri alev almış,
Denizler dibine kadar sarıyor benliğimizi yangınlarıyla.
Sevda yağıyor bağrımızda.
Aşk yakıyor,
Hasret tütüyor.

Kuşlar, bir akitte bir araya geldiler.
Mutluluk resimleri çizdiler kızıl ufuklara.
Damar damar dolanan çağlayanlarda,
Çeken, sürükleyen topraklar.
Anlam kazandıran bilge zamanları…
Çoban türküsü, ıslık sesi, haykırış.
Uzadıkça haz veren katmerlenen çile kervanı.
Yüreklerde aynı şevk, bakışlarda ışıltı…
Dillerde aynı seda…
Sevda yağıyor bağrımızda.
Aşk yakıyor,
Hasret tütüyor.

Kucak açan tarlalarından sırat-i müstakim patikalara.
Rahle-i tedrisatından serin akşamlarına.
Öyle usul usul durmayan,
Gürül gürül akan bir gençlikle,
Körler susuyorken, lal olmuşlar görmüyorken,
Bizde geçtik değirmeninden, zamanın.
Kış uykusuna yatmış vicdanların şah damarından,
Yaşam kaynaklarını cam gibi kesen gerçeklere rağmen,
Kaldırımlarda diz çökmüş dualar arasında,
Vahdet ruhlu güneş alınlı çocuklarla büyüdük.
Bahar renkli, sevgi yanaklı çocuklarla büyüdük.
Rahmet dağlarına gün doğarken yeniden…
Sevda yağıyor bağrımızda.
Aşk yakıyor,
Hasret tütüyor.