Birkaç yitik sözle başlar, biten bütün umutlar
Dudaklarda hep aynı sesler.
Gözlerde de sancılı bir hüzün
Arayışlarınsa ucu bucağı yok.
Tüm saatler seni gösterirken odam kararıyor,
Ne seni ne yelkovanı göremiyorum.
Aniden bir ışık süzüyor buğulu penceremden
Ve intiharın eşiğinde pili bitiyor akrebin.
Geri dönülüyor bu yüce yoldan
Korkular, korkaklıklar, daha niceleri
Yeni hayatların hayaliyle terk ediyor beni
Meyve veren son ağacım.
Yağmur bile küsüyor ondan sonra
Sevmeye aç kalıyor topraklarım
Mutluluğun kuşları uçuyor bizden
Olabildiğine uzak, Fizan'a kadar
Ömrümden ömür gidiyor, yaşlanıyorum.
Saçlarım ağarmış ve kırışıklıklar.
Gözlerim de şekillenmiş mor mor halkalar
Bahtiyar oluyor bizi bırakanlar...
Seneler geçiyor ve tanımını buluyorum aşkın:
Aşk Üç Kişiliktir;
Sevdadan kalan ben-
-ve parçalanan kalbimin iki yarısı.
Kayıt Tarihi : 7.12.2019 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşk olur sen kâlbinde "bir" canlı.!
Sen severken içinde "ben" sevilirsen...
Aşk olur kâlp kâlbe "iki" canlı..!!
Sen severken içinde "ben" sevilmezsen...
Aşk olur o zamanda "üç" canlı...!!!
O zaman bir de, "O" hakikat çıkar ortaya......
Senin sevip de sevilmediğinin kendi sevdiği..;
Aşk ya bir kişilik olur, âşık yolcu kendi sırtında.!
Aşk ya iki kişilik olur, âşıklar cengi fırında..!!
Aşk ya üç kişilik olur, âşık çoksa rengi FIRTINA...!!!
Ahmet Durgut
TÜM YORUMLAR (1)