kar,
bir senfoni gibi
göğün derinliğinden
yer yüzünün çirkinliklerine
lapa lapa düşüyor
ve onları
bir bir
beyaz gelinliğiyle örtüyordu...
aşk,
bir kar gibi
gönlün gelinliğiyle
bedenin tüm çirkinliklerini
bir bir
kutsallığının içinde
birden bire
iyice görünmez ediyordu...
kar eridikçe
aşk tükendikçe
tüm o çirkinlikler
bir o yanda
bir bu yanda
çığlık çığlığa ortaya dökülüyordu....
Fikret Turhan-Yalova,
18 ekim 2016
Kayıt Tarihi : 18.10.2016 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!