Gördüm ki bu alem bozuk olanı iyice bozmuş,
düzgün olanı iyice düzeltmiş...
Ne eğril ne doğrul sen oksun atılan,
oku atana emanet canın...
Aradım gündüz gece tek bir hece; Aşk!
Kalbimde bir bilmece çözümü kalpte; Aşk!
Aşk diye diye nicesine sarıldım benim sadık yarim; Aşktır!
Aşka tutulmaya gör dünya elini ayağını çeke gör!
Aşk kuyusuna inmeye gör kalbi apaydın gör!
Aşk hazzını ve çilesini gör seni değiştire gör!
Aşka baksana görsene beni aşkta...
Başkasında değil aşk senin can yuvanda...
Uzak olma yaklaş aşka aşk çok yakında!
Aşk can konağında bir gül.
Dünya yalanına alışıp kopamayan çok olur da ahiret gerçeğine yönelip bağlanan az olur!
Çokluk içindeki azınlık ol da ne olduğun belli olsun!
Bir karınca yoldan çekilmede,
bir arı vahiy ile hizmette,
bir kuş dirilip gelmede,
bir köpek uzanmış uyumada,
bir deve imtihan etmede.
Ya sen?
Emaneti dünya olanın yükü ağır olur,
gözü kulağı kalbi olanın canı Allah'ı görür,
gerçek aşka ancak aşıklar düşer diğerleri hüsrana düşer!
Kayıt Tarihi : 25.1.2013 02:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!