Yüreğimi deniz sarıyor, yanmakta olanı ne şiir anlatabiliyor, nede sözcükler.
Ummana düşen tenden geriye kalan sözcüklere esir düşüyor aklım
ve kabilemden öte sürülüyorum, benden içe düşen aşk ile.
Karnımı deşen keskin kılıcın ucu değildir canımı acıtan,
kılıçtan ayrı olduğumu düşünüp onu bana saplayanın halidir.
En amansız anımda iken çıkıp gittim kendimden,
şimdi ben onsuz o bensiz yola devam etmekte.
aşk tenimde bir yangın değil yüreğimde bir volkandır şimdi...
kum doluyor gözlerime, gözlerim susuz gecelerde.
Kayıt Tarihi : 3.9.2010 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!