Aşk teknesi Şiiri - Sebahattin Özata

Eserken meltem rüzgarları
Bahtiyar mutlu sularında
Derya olmuş sevginin
Seyrindesindir meçhule
Ufuklarında kendinin.

Yükselir bazen bilmem niçin
Durgun bildiğin sular
Yüzerken derinlerde
Vurur da vurur vurgunlar.

Buza keser rüzgarlar
Korkuların korkar karanlıktan
Donan yüreğine dolan.
Çaksın dersin
Çaksın artık şu şimşekler
Sen zifiride beklersin.

Gök gerilmiş
Karanlık ağır mı ağır
Boğarsın suskunluğu
Bağır da bağır.
Çakar da çakar
Kızgın şimşekler
Zannedersin ki
Zifiriyi delecekler.

Kırılır narin kristal direkleri
Yırtılır ipekten yelkenleri
Sürüklenir biçare yelkenlin
Bodoslama çarpar batarsın
Aşkın buzlaşmış sularına.