Tekkerrürle daim Şiiri - Ahmet Yasin Kaya

İlk başlarda, onun her tebessümü,
Bir çiçek açtırır, senin gönlünde.
Her sözü, yaprak olur, hayat ağacına.
Sana, her gelişi, ılık bir esintidir.
Hayat, sana bahardır, sevinirsin.

Sonralardaysa, ona kavuşursun.
Gönlünde, aşk ateşi yandığından.
Suya kanarsın, su isteyince, o uzatır.
Daha çok seversin, ömürlük sanıp.
Hayat, sıcak geldiği için, sana,
Her günü, yaz sanırsın, adeta

Karınca yükü, sebeplerden.
Kavga edip, ayrı düşersiniz,
Çiçek ve yaprakların, solmaya başlar.
O hoş meltemlerse, fırtınadır artık.
Bütün neşen, kaybolup gider.
Çiçekler solar, yapraklar düşer,
Bu ön, ayrılık sonbahar.

Huzursuzluktan dolayı,
Çok üşürsün, parmakların donar,
Kanın yavaşlar, öldün sanırsın.
Hayata küsüp, yaşamdan uzaklaşırsın,
Arzun kalmaz, yaşamazsam kurtulurum,
Sanırsın, ama öyle olmaz.
Aniden,
Bir çiçek, daha açar gönlünde.
O meltemde, tatlı tatlı serpilir.

Demem, o ki;
Aşk yoksa, eğer ruhta,
O insan, çoktan ölmüştür.
Aşk insanın, ruhunda,
Tekerrürle daim, vuku bulmalı.