Aşk Tek Kişiliktir Yanarken Yakamazsın
Sevdanın hatırası olan kentlerde senin gölgenin takibindeyim. Senin nefesinin sıcaklığında ısınmakta senin gözlerinde durulmaktayım. Fırtınalardan korunup korkulardan arınmaktayım.
Hayallerim acının koynunda kurumuş yapraklar gibi sağa sola savrulurken ’’gölgeye sığınanlara güneş sorulmaz’’ misali saklanacak duldalar aramaktayım. Hüzünlerimle baş başa kalıp ışığın içimi aydınlatsın diye. Gözyaşlarımdan oluşan incileri sana tespih yaptım avuçlarının içinde sabrı çektikçe aşkının ummanında kaybolduğumu göresin diye.
Kesik nefeslerim canımın ruhuna yetmemeye başladı. Gözlerim bir noktada senin hayaline mıhlanmış, döktüğüm soğuk terlerde boğuluyorum. Kulağımda senin sesinden başka ses yok, gözyaşlarımın tuzu kalmamış yaralarımı dağlamıyor artık. Apansız titremelerle uyanıyorum, bedenimin seğirmesi beni hırpalıyor, senin sıcaklığın yok yanımda.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
onurlu bir yalnızlık ,hak edilmeyene yakarıştan çok daha az kanatır... , direnen kaleme saygıyla.....
Sadece iki kişilik bir yaşamdı bu sevdanın kahramanlarında, sadece ikili bir sevme serüveniydi bu bitemeyesiye uzayan, sadece biz sanmıştık bu yaşamdaki zamanları severek yaşayan, sadece bir tutkuydu sanki kopulamayan unutulası bir yaşama atıldık belki de bu sonsuz sandığımız zamanlardaki yorgunluklarla…
Uyuşmuş kollarımızı beyhude sallarken, geriye kalan hüsran bakışlarda da sadece kendimizin sandık bu yorgun gözlerden düşenleri.
Vazgeçtikçe vaz geçtik kendimizi boşluğa atarken bu çıkmazlarda dolanmalardan. Oysa unutulası bir sevda değildi yaşama soktuğumuz. Şimdilerde ise, kahır düşlerine sahip olmaktan başka elimizde kalan ne oldu?
Yaşamın içindeydi mavinin arda kalanları, bir yaşamdı beklenen hep, ölümden ziyade, sadece umudun diz çöküşüydü gözlerine düşen karartı, beklemeyi öğrettiler sonra da büyümeyi, ulaşmayı hedefin son noktasına kelimelerle yaptığı cümlelerin üstüne basa basa ve bir vuslatı tanıdılar ki içleri doldu beklenmeyenlerle...
Mustafa yılmaz
ant+10
Sevgili dost,
Yüreğine,emeğine.kalemine sağlık.
Güzel şiirdi.
Beğeniyle okudum.
Kutlarım sevgili dostumu.
Başarılarınızın devamını diliyorum.
Sevgi ve saygılar sunuyorum dost kaleme......
Yanıtı güç verilebilecek bir soruyla bitiyor yazınsal.Bir şiirinde Ahmet TELLİ '' Yorgunum yorgunum,yorgunum / Gereklilik kipinde yaşamaktan..'' diyor. Bu giz çözülemeyecek galiba ve yorgun oluna oluna aşka tutunacak yürekler...Ve o sol yan bunu bildiği halde üşümekten kurtulmak istemeyecek...
Kutluyorum.
Erdemle.
Öyle bir seslen ki bana rüzgârlarda savrulup, yağmurlar gözyaşlarıma karışsın.
Kutluyorum,saygılarımla,şık bir çalışmaydı...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta