Aşk Tek Kişiliktir Yanarken Yakamazsın

Aşk Tek Kişiliktir Yanarken Yakamazsın

Sevdanın hatırası olan kentlerde senin gölgenin takibindeyim. Senin nefesinin sıcaklığında ısınmakta senin gözlerinde durulmaktayım. Fırtınalardan korunup korkulardan arınmaktayım.

Hayallerim acının koynunda kurumuş yapraklar gibi sağa sola savrulurken ’’gölgeye sığınanlara güneş sorulmaz’’ misali saklanacak duldalar aramaktayım. Hüzünlerimle baş başa kalıp ışığın içimi aydınlatsın diye. Gözyaşlarımdan oluşan incileri sana tespih yaptım avuçlarının içinde sabrı çektikçe aşkının ummanında kaybolduğumu göresin diye.

Kesik nefeslerim canımın ruhuna yetmemeye başladı. Gözlerim bir noktada senin hayaline mıhlanmış, döktüğüm soğuk terlerde boğuluyorum. Kulağımda senin sesinden başka ses yok, gözyaşlarımın tuzu kalmamış yaralarımı dağlamıyor artık. Apansız titremelerle uyanıyorum, bedenimin seğirmesi beni hırpalıyor, senin sıcaklığın yok yanımda.

Eza ile uyandığım sabahların ayrılığında kahroluyorum. Yüreğim kozasına dar geliyor çıkmak için çırpınıyorum. Senin gezdiğin kentin sokaklarında kanatlarımı yayarak uçmak istiyor. Sonsuzluktaki ömrüm senin iki dudağının arasından çıkacak bir söze bağlı, senin söyleyeceğin bir sözün tınısı ile hayat bulmak istiyor. Öyle bir seslen ki bana rüzgârlarda savrulup, yağmurlar gözyaşlarıma karışsın.

Senin ayaklarına dolanan toz, yüzüne değen yel, alnında biriken ter, gözlerinde ışık olayım. Sensiz kalabalık kentlerde yalnız, ummanlarda susuzum, gözlerin bana ışık, yüreğin kılavuzum oluyor. Sensizliğinde ise ellerin musallam.

Beni kaybettiği düşünüyorsan kendi kendini oku. Yüreğinin sayfalarını çevir ve oku karşılıklı söylenmiş sevda cümlelerini, kirpiklerinle hapset gözlerindeki görüntüleri, o zaman yaşananları tekrar tekrar yaşayacaksın. O zaman göreceksin ben sensiz nasıl karanlıklardayım. Yıldızımı, güneşimi, ayımı kaybettiğimi. Seninle dolu olduğumu, yüreğimin senin yüreğinin içinde attığını. Dokun sol yanına bak ben oradayım, hissedebiliyor musun? Aldığım her nefesin senin ciğerlerine dolduğunu ve ben seninle nefes aldığımı hissedebiliyor musun?

Seninle gezdiğim aydınlık yollarımı kaybettim. Sözcüklerimi yitirdim, konuşmayı unuttum. Ses yok. Umutlar gözlerimden damla damla düşüyor. Duygular mezarlığındayım, sensiz üşüyorum. Düştüğüm kör kuyuların derinliğinden süzülecek bir ışık huzmesi aramaktayım. Dudaklarımla yazdığım sözcükleri buse buse sana dokundurmayı ne kadar da çok isterdim. Tenine değen her kelimede nasıl yandığımı görebilmen için.

Susadıkça içtiğim, serinledikçe yandığımsın. Suskunluğum, yangınım, yasağım, yasaklım, heyecanım, varlığında yokluğum, kazandıkça kaybettiğim, özlediğim özlemimsin.

Acıyla kavrulurken seven, sevilen sevildiğinden habersizdir. Ve öğrendim ki aşk insanı büyütüp olgunlaştırıyormuş. Aşk tek kişilikmiş yanarken yakamıyormuşsun. Karşındakinin sevip sevmeyeceğini düşünmeden yaşıyorsun.

Duygular özgürdür, zorla sevgi olmayacağı gibi kırgınlıkta olmaz. Aşkın yüreğimde o kadar büyük ki seni özgür bırakıyorum. Senin mutluluğunu seyrederken ben yaralarımı sarmayı öğreniyorum. Yaşadığım hummalı gecelerdeki gerginliği aşka borçluyum ve aşka teşekkür ediyorum. Ben o alevin içinde eriyip kül olmak, ışık olmak, efsane olmak istiyorum. Araftan geçip senin cennetinde huzur bulmayı ne de çok istiyorum.

Aşk bedenimi alev alev yakarken sahi hala sol yanım neden üşüyor…

27.09.2012