Yıllar geçti kalbimdeki sevgin aşındı
İzi kaldı bıçak yarası gibi
Her insanın kalbine konup göçen
Aşktı bu önceleri
Herkes bir gençlik hastalığı sandı
Ancak silinmedi gitti beynimden
Bazen gecenin kör karanlığında çıka geldi
Bazen gün ışığında çıktı karşıma
Tam unuttum derken
Ağlamaklı günler geçti geceler
Rüyalarıma girerdin eskiden
Gezginciler sokağına taşındım artık
Gözlerinin içine baktım giderken
Anladım anlamadığını
Nerede olduğumu bilmemen gerek
Sende bir şeyler vardı belki bir gerçek
Aşk bu mahalleden taşındı artık
Çocuklara sen yine de iyi bak
Hangi kent ele verir mahremiyetini
Dar ve izbe sokaklarında gezinmedikten sonra
Kim teslim eder sana kendini
Rutubet kokan havasını loş odaların
İyice içine çekmedikten sonra
Hangi uçukluk düzelir kendine gelir
Durup dururken arkandan kim seslenir
Bir kadın adı olsa da adalet
Yerine gelir
Senden sonra dikiş tutmadı hayat
Bak nasıl da dört bir yana savrulduk
Ancak silinmedi gitti beynimden
Hayatıma giren her kadın gibisin artık
Ki hepsini bir anda silmem gerek
Oysa ne sen varsın bugün ne de ben
Bu adam sandığndan daha çekingen
Aşk bu mahalleden taşındı artık
Ay ışığında bile gönlüm karanlık
Kayıt Tarihi : 22.5.2009 10:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!