Aşk ''Tanrı''nın nefesidir.

Hayal kokar bazen su da,
Eski sevgili gibi.
Bir hoş eder,okşar tenleri.
Coşunca gönül,
Bir delilik gelir insana.
Tutunca sevgilinin elini,
Yer,yürünmez olur.
Yakar,kavurur için, için,
Sevda nefesi vurur havaya.
Islak dudaklar sarhoş eder şarabı.
Esirdir gözler, gözlere.
Mahpusdur gönül,gönüle.
Kötü vurur,kör eder.
Bu aşk cinneti fena çarpar adamı.
Bir hoş eder işte.
Sevince, samanı bile gül kokar.
Hele, dolanınca eller ince bellere,
Yürek gülle gibi vurur dağıtır.
Ne akıl kalır,ne de dil.
Âdem'i susar artık.
‘’Tanrı ‘’sı konuşur.
İşte,o vakit ki
Havasını,suyunu, toprağını,
Sarar Cemresi.
Ruhlara siner.
‘’O’’nun nefesi…

28-08-2007…