bir odada sustun bir gün
sonra haftanın her aynı gününde
sonra anımsadıkça ben susmak nedir
odanın içindekiler yoktu
odadaki sesler yoktu
o odadaki bakış yoktu
sanki yerini aşk gibi bir şey aldı
sessizlik olsaydı
dünya beni de içine alırdı
belki
gözlerinde bir arayış
yılların hasreti yoktu
aynı inanç vardı
kendimi layık gördüğüm
mucizelerin yürüdüğü sessizliklerde
dağlar dedim ya bir kere
o yoktu
odadakilerin ilacı
benim saatlerce süren yalvarışlarım
gözyaşlarımın kuru olduğunu sanan bir satırlık sancı
yoktu diyorum
biliyorum uçurumları
aynı yerde durmayı
hiç umursamadan yaşamayı
içinde bir kişi bile olmayan o dünya bendim
aşk ise susmaktı karşısında
aşk sessizlikle başbaşa kalınca
unuttuğu o şiir aşkın
bendim
Kayıt Tarihi : 8.6.2025 16:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!