Ey tutkulu aşkım,
Ey sihirli mabedim,
Ey yönümü döndüğüm,
Kanatsız meleğim.
Bir kere sevip bin kere ölmekmiş aşk.
Ayrılıkları gözyaşlarıyla beslemekmiş…
Sevgilinin düşlerine yatıp,
Onsuz sabahlamakmış.
Esir olmakmış bir çift yakar göze,
Vurgun yemekmiş ansızın,
Dibe vurmakmış belki de…
Oysa hayat değişmeyen “asık surat” tavrıyla
Ardında sakladığı avucundaki
Aşkın içli çağırışı,
Nazikçe sürpriz gülümseyişleriymiş…
Bazen birebir karşılık bularak,
Bazen ayrı frekansta umutsuca!
Hele şu iletişimsizlik yok mu, yılları acımasız yutan?
Üstüne üstlük,
Kırgınlıklar körü körüne...
18.05.2010 / ANTALYA
Yılmaz TürkyılmazKayıt Tarihi : 15.9.2010 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!