bana doğru asıl küreklere
kıyılarıma çek kendini
ne işe yarar “kadınım” dediğin kadın
sığınılacak liman olamadıktan sonra!
bir an
acıdan çalınmış bir andır
böyle düşün
hiç değilse bu an
tek başına koy yalnızlığı
üzgünsün yaralısın
biliyorum!
yarıya inmiş bayrakların
kanımda titreşir
kılcallarımı dinamitler mahzun bakışların
katmerlisinden bir aşk
kül rengi esvabına bürünmüş de olsa
sevda bayrağımı sunuyorum sana
apak!
bir meşale yak göğsümde
ateşten bir top gibi
kıyılarımda dalgalanmaya bırak
çek göndere korkma
asıl da gel küreklere!
(18 Ocak 2005)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 18.1.2005 16:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlığın ürettiği bir ürün olarak kalmak kanıksanır bir durumdu-şiirinizi okuyuncaya dek bu böyle idi..
Mitolojiyi okurken bile böyle etkilenmedim. Atlantis'i yok eden gök taşı üzerine yapılan mitolojik çözümler de koca bir anakaranın imhası öncesinde, tanrılar bile yalnız kalmaktan korkar olmuşlar.
/ “kadınım” dediğin kadın / sığınılacak liman olamadıktan sonra! / KADINA ESASLI BİR YAKLAŞIM. yani bu rol ve bu görevde kadın, yeni bir çözümleme mi, belki yeni toplumsal gelişme ve sürece dair, öngörünüzde kadın bakış açısına bu gözle bakılması gereğini ortaya koymuşsunuzdur.
Duygularınızı dile getirdiğiniz şiir içinde (size özgülük dışında) paylaşıma açtığınız mesajlar içinde teşekkür...
tebriklerimle. kesimsiz bayram kesintisiz kutlama diliyorum.
Samimi ve gerçek sevgimle..
TÜM YORUMLAR (3)