Aşk Sorgulanmaz Şiiri - Nilüfer Albayrak

Bu sevgi miydi?
Aşk mıydı?
Alışamadım hiçbir duruma…
Yoksa ben saklı mıydım?
Senin denizin,
Benim sahilim.
Senin dümenin,
Benim kumsalım.
Senin lodosun şiddetli,
Benim ayaklarım yanık.
Varlık bu olsa…
Olmamalıydı, bu denli kaybolmamlaydık.
Seni bitiren hayat,
Beni yaşatmamalıydı.
Bu yorgunluk yakışmadı ikimize…

Sahiden bu sevgi miydi?
Aşk mıydı?
Varlığımı seven,
Yokluğunla alışan neden ben…
Çıldırdı yine deniz,
Kaptan’ın rotası belli...
Kaybolan gülüşleriyle çağlayan deniz...
Ağlamaktan usanmayan kaptan…
Sen, neden bana bu kadar yanıksın?
Ben neden bu kadar kaçış?
Bak patikaları bile görmez oldum.
Sen gemini terk ettin,
Yolumu bulamaz oldun.
Ne sahilin kaldı,
Ne de denizin.
Acımasız olan kalbimiz miydi?
Seven sevdiğine söylemedi.
Bir güle güle yoktu.
Hoş çakallar çok uzaktı…

Ya sen neden beni bu kadar sevdin?
Bu, evet bu sahiden aşk mıydı?
Ve ben sahiden sana neden âşık değildim?
Yoksa benimkisi alışmak mıydı?
Varlığımla mutlu olan sen,
Yokluğuna alışmış olan ben.
Ne deniz kaldı haritada,
Ne de kavurucu bir kumsal, ayakuçlarımda.

Sahiden bu aşk mıydı?
Sahiden bu sevgi miydi?
Sahiden, sahiden biz neydik?
Neyi terk ettik?
Neleri eledik,
Hayatı mı yoksa bizi mi?
Bitmeyen gülüşlerim vardı kâinatta,
Sen ağlamaya en meyilli derin bir okyanusta.

Sahiden bu aşk mıydı?
Ve sen bana neden âşıktın?
Ruhumu neden zincirledin?
Neden pranga vurdun yüreğime?
Neden yokluğun beni Bahtiyar,
Varlığım seni mutlu etti?
Sahiden kaptan, bu aşk mıydı?
Aşkımdan yok olup derinlerde kaybolurken,
Ben neden kumsalımı terk ettim?
Neden patikası olmayan yolları seçtim?
Neden isyankâr direnişlerde bulundum?
Ve sahiden bu aşk mıydı?
Sahiden, evet sahiden ben seni sevdim mi?

Sevdiğim…
Aşkım…
Ölmeyenim…
Cellâdım…

Nilüfer ALBAYRAK (nilTyum)