Aşk Sonsuza Kadar Şiiri - Evren Özcan

15/12/2005
Aşk, seninle sonsuza kadar…
Yelkenler fora,
Gök mavi, deniz berrak…
Tutkular özgür,
Çiçekler kokulu, meyveler taze…

Aşk, seninle sonsuza kadar…
Günbatımı aydınlık,
Özlemek demektir karanlık…
Korkularımızdan uzak,
Sevişmek, dokunmak…

Aşk, seninle sonsuza kadar…
Sarayların hayaliyle,
Çadırda yaşamak.
Çadırın özlemiyle,
Sarayda yaşamak.

Aşk, seninle sonsuza kadar…
Cadde, sokak, park…
Ne fark eder ki senden uzak…
Kumdan kalelerim olur yıkılan…

Aşk, seninle, sonsuza kadar…
Suçluluk duygusuyla insan içine çıkmak,
Sırf sen yoksun diye yanımda suçlu olmak…
Ne parmaklıklar kar eder ne gardiyan…
Suçlu olmaktır, sensizlikle baş başa kalan.

Aşk, seninle sonsuza kadar…
Ümitler çiçek gibi bahar…
Sevdalar kar gibi yağar.
Söylesene bana şu kent neden içimi boğar?

Aşk seninle, sonsuza kadar…
Yarı çocuk yarı büyük…
Takvimler seninle başlar.
Seninle bulunur ateş,
Yanan ilk şeydir bu beden çilekeş.

Aşk, seninle sonsuza kadar…
Bir ev düşlerim hayalimde,
İçinde sen olan ve çocuklarımız bacak kadar.
Hep birlikte el ele sonsuza kadar…