Aşk Sonbaharda Bitiyor

Bir adam,
Yürüyor sahil kenarında
Yola daha yakın
Üstüne yanından geçen arabalardan sular sıçrıyor
O aldırmıyor
Uzun boylu, kısa saçlı,
Boynu bükük bir adam yürüyor

Bir adam sahil kenarında yürüyor
Simsiyah giyinmiş
Matem havasında
Derin derin nefes alıyor
Konuşacak gibi ağzını açıyor
Ve sessiz bir çığlık kopuyor
Elbiseleri gibi karalara bürünmüş yüreğinden

Bir adam yürüyor sahil kenarında
Önce bankları kesiyor hafiften
Sonra yanındaki kadına bakıyor
Ne çok zaman akmıştı ellerinden
Sessiz bir gürültünün içinde yüreklerinden
Kadın dönüp bakıyor adam susuyor
Anlatmak istiyor gidişini
Sözden kaleler kırıyor cesaretini

Bir adam yürüyor sahil kenarında
Kadın kızıyor ona gittiği için
Canının yandığını anlatıyor,
Hatalıda olsa, adamda yanıyor…
Her kelime tank misali eziyor yüreğini
Bir kedinin humarsızca tırmaladığı koltuk gibi
Çizik çizik oluyor adamın yüreği

Bir adam yürüyor sahil kenarında
Seni seviyorum diyor kadına
Kadın boş gözlerle bakıyor adama
Adam korkuyor inanç mı kalmadı diye aşkımda
Kadın haklı olarak kızıyor
Adam boynu bükük kanıyor
Kadın cehennemde yanıyor
Aşk sonbaharda bitiyor
Hayat damarlarından çekiliyor

Bir adam yürüyor sahil kenarında
Aşkına veda etmesi gerekiyor
Aşkı vedadan hoşlanmıyor
Adam konuşacak oluyor
Kadın bir sözle kırıyor tüm pencereleri
Yürekler ayazda kalıyor
Bir adam sahil kenarında
Bir kadın siyah elbiseli adamın ardında
Nedenlere niçinlere bağlı
Sessiz sedasız inleyerek ölüyor