Seni düşündüğüm bir zaman diliminin içinde kaybolup gittiğimi özgürlüğümün kuşları içimden uçunca anladım.
Yollarım taşlıydı, karanlıktı, tökezleyince elimden tutan olmadı.
Bir yudum ışığa kollarımı açıp koşacaktım, labirent duvarları içinde hapsoldum.
Sen özgürlüğümün iplerini tuttun ellerinde, bense ipleri kesecek cesur bir bıçak olamadım.
Bir yamaca kemersiz çıktım, çıktım, çıktım, boşluğa bıraktım sonra da kendimi.
Ne tutunacak bir dal istedim düşerken yakınımda ne de bir ses.
Seni düşünmek böyleyken seni yaşamak daha ağırdı tabi.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.