Aşk siyahtır aslında - 4

Esip geçiyor bu kör saatte
kokunu getirmeyen rüzgâr yanımdan
yelkeni yırtılmış tekne gibiyim
öylece duruyorum kıpırdamadan

Tek saniye ilerlemiyor zaman

yağmur en tatlı buse
usulca yanaklarıma konan
hüznün otağı zihnim
ilerliyor sisler altından

Ah! Yâr, ölmeden son bir kez sesine dokunsam

lisan-ı halim tarifsiz bu gece
ömrümün son demi acıdan talan
can kesiği mahzun yüreğim
düşlerim eskisinden daha kırılgan

Yokluğunda yarımım,tamamlanamam

sessizlik kuşları yorgun pervane
kanat kanat dudaklarıma ram
kırk kilit altında adımlarım
zerre kanım akmıyor damarlarımdan

Gök yarıldı yarılacak sus orucumdan

acı çöreklenmiş sinsice
kedere teslim bende hüsnü zan
yine firari gülüşlerim
tunçtan gözyaşlarım dökülür yuvalarından

Ah! Yâr, ölmeden son bir kez yine sarılsam

gündüze dönerken damlarda gece
odam bana benzemiş darmadağın
bitap düşmüş ellerim
sayfalar dolusu yok ayazından

Oysa eskiden terennüm ederek geçerdi martılar mısralarımdan

tek satırlık saltanatım vardı
mührünü açamadığım dudaklarında
döksem kederimi umman almazdı
suretim yansımaz sırlı camlardan.