Aşk Şiiri Şiiri - Reşat Öztoprak

Tenine dokunmamış rüzgarı
Eline dökülmemiş bulutu
Saçlarını sevmemiş güneşi yok sayamazsın
Elbette toprakla bütün, bütün köklerimiz

O yüzden dudaklarından öpmeli
Teninden öpmeli
Ve boynundan her güzel kadının

Demlenmeli göğüslerinin ucundan
Kahverengi çizgilerine dokunabilmeli
Dudaklarla bir-bir

Kadının en güzel yanı değil midir
Gözlerinin içini aynalaştırıp
İki bacağını sarmak kendine toprak gibi
Ölmek gibi, ölmek yani ve dirilmek yine
Defalarca, ölümsüz olmak gibi
Teninin pürüssüzlüğüne dokunmak
Ya da her çizgisine parmak uçlarınla
Etinde kaybolmak, var olmak...