Yine kimsesiz gibi sığındığım sonbahar renginde geceler,
kollarını açmış bana karanlık düşerken yalnızlığıma...
Zincir vurulmuş zindanlar gibi odaların ıssızlığı...
Umutsuz bekleyen zavallı yarınlar.
İzin almadan çaldı hüznümü deli rüzgar,
düştü kalbime hasret!
Yalnız geceler!
Sensiz geceler.
Sığmıyorum yine, yerin ne altına ne üstüne.
Kırağı vurmuş bahçeleri, bağlar bozulmuş,
Arzular yorulmuş
Bir fırtına içinde
boğulmaya yüz tutmuş.
Sevgi adına yaptığımız hataları hatırlatırken hazan...
Hayatın bütün yolları çıkmaz sokak...
Aşk sığınılası bir liman.
Kayıt Tarihi : 2.12.2020 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!