Aşk vardır,
Sevgi vardır,
Hoşlantı vardr,
Birde alışkanlık...
Ne aşktr ne sevgi ne de hoslanti...
Alışırsn bazen,
Sevmesine,
Yaninda olmasına,
Sahip cikisina...
Alışırsn iste !
Sevmezsn,
Asikta degilsindr,
Ama birakamazsn...
Onsuz olamam dersin,
O olmazsa boslukta hissedersn.
Cunku; alismissindir ona,
O sendeki sen olmustur.
Cikarip atamazsn.
Uzak kaldiginda huzursuz olursun.
Ama sevgi degildir iste...
Düşünürsün;
Aşk degil
Sevgi degil..
Peki ya nedir bu ?
Su icmek gibidir,
Yemek yemek gibidir ,
Bazen yorgunlugunu attigin bir uyku ,
Bazende huzur veren bir sarki..
Sadece bağımlılık yapmis
Icini isitan bir şey.
Bu öyle bir aliskanliktr ki;
sevginin onune gecmis,
aski unutturmus,
Beynini uyusturmustur...
Bu ne kadar sürer bilinmez !
Ama;
Her bagimlilik bir felaketi getirir,
Öldürmez süründürür..
Kayıt Tarihi : 25.1.2018 13:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın bağımlı olduğu bir alışkanlığı vardır..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!