Aşk Seramonisi Şiiri - İrfan Karapınar

Aradım yokluğunun derinliklerinde
Bulamadım,senden başka kimse yok
Yine sende seni buldum sevgilim
Yine dinmek bilmedi uykusuzluğum
Akşamların yorgun deminde bir çay
Ve bir sigara yıldızlara karşı
Kulakların çınlıyor mu seni andığımda
Gurbet ellerde
Sensiz ellerde
Üzme beni sevgilim

Öylesi bir aşk ki alev alev içimde
Kor kor olur hasretinden yüreğim
Bir okyanustan toplarım gözlerimi
Hayallerim dalar gider uzaklara
Yağmurlar koparırım gecenin sessizliğinden
Kış biter,bahar gelir
Ardından yaz uzatır
Bakışlarını
Sen yine yoksun
Uzaktasın,gelemiyorum
Nerde gözlerinin güzelliği
İçtiğim dudakların nerede
Göremiyorum

Tüm bar köşelerinde aşıklar suskun
Kimsesizler şarkısı söyleniyor
Sakallı yolculuklar başlamış
Kadehlerde gizlenmiş sevdalar
Kaybolmuş saatleri koparıyorum
Dudaklarım sensizlikten kurumuş
Ateşini bekliyor gözbebeklerim
Sıcaklığını,yumuşaklığını arıyorum
Kalbim çarpıyor karanlığın treninde
Acaba hangi istasyondasın
Hangi falcının küresinde yuvarlanıyorsun
Çalsam kapısını annenin,seni yollar mı
Saçların dağılır mı kollarıma
Güzelliğini yaşayabilir mi gözlerim

Ah,yoruldum,yorgunum artık
Seni istiyorum
Üşüyorum sen yokken yanımda
Korkuyorum,kayboluyorum kalabalıklarda
Söylesem,anlamazlar halimden
Bilemezler,ne biçim seviyorum
Karşısında aşkımın,duramazlar

Ne olur bak,gözlerimin içine
Bak ve söyle beni sevdiğini
Sonsuzluğu getireyim ayaklarına
Cennete uzanalım
Ağaçlar sussun,insanlar sussun
Dünya dursun bir anda
Kaçsın kem gözler üzerimizden
Ne olur bak gözlerimin içine
Bak ve söyle,ne görüyorsun

Ne arıyorsan bulacaksın orada

nisan 95