Aşk Senmisin Yoksa Şiiri - İsmail Dinçer

Aşk senmisin yoksa?
Hani gönülleri yakan
Gözleri kör eden
Akılları baştan alan
Aşk, senmisin yoksa?

Hani; güneş olup, gönüle dogan
Yağmur olup, rahmetiyle yağan
Gönül meyhanesinde, sarhoş eden
Bedeni, bir gönüle haps eden
Aşk, senmisin yoksa?

Hani; gece gündüz uyutmayan
Deli divane gibi gezdiren
Yemeyi, içmeyi unutturan
Hep peşinden koşturtan
Aşk Senmisin Yoksa

Hani dudakları kurutan
Gözleri yaşli birakan
Dilleri, hep sayıklatan,
Elsiz, ayaksız bırakan
Aşk, senmisin yoksa?

Hani; abı hayat içeren
Yoluna candan vazgeçiren
Bedeni eritip bitiren
Herşeyden vazgeçirten
Aşk, senmisin yoksa?

Hani; mecnunu yakıp, kavuran
Ferhatı yolunda, dağları aşırtan
Keremi uğrunda yakarak öldüren
Aslıyı, keremin küllerinden tutuşturan
Bu garibe, artık ölümü düşündüren
Şu yüce AŞK, Senmisin yoksa?