Bir cam parçası kadar keskindi yüreğim;
dokunduğu yerleri derinden kanatıyordu farkında olmadan istemeden bile olsa, izlerini bırakıyordu yüreklerde...
Eski bir romandı ayrılık; ilk satırlarda başlayıp son satırlarda biten her seferinde kanatan.
Bir masal kadar eskiydi hüzünlerim;
bir varmış bir yokmuş ile başlayan... Güzel biten masalların sonu hüzünler(im) le boğularak sonunda karanlıkta biterdi... Bozuldu düzen...
Aynı acının hüznünü yaşatacak kadar masumdu sevgi, her defasında aynı şarkıyı bıkmadan usanmadan dinlemekti bağıra çağıra söylemekti o, hüznüne – varlığındaki yokluğuna rağmen...
Kızgın değilim sevgiye (me) de aşk(ım) ada sen varsın içinde. Kızgın değilim kalbime;
sen varsın içinde ve iyiki varsın... Herşey oldun hayatımda...
Senin aşkın; en güzel çilek kokusuyla tarif edilebilirdi; hüznüne – masalına – ayrılığına
kilometrelere ama herşeye rağmen aşk seninle güzel...
Acılara kılıç kalkan önünde durabilmekti sevmek, ne gelirse gelsin. Ondan gelen;
herşeyi göze alabilmekti sevgi...
Kalbim hayır diyemezdi sevginin beyazına çizerken umutlarımı hep sen oldun en güzel aşkların şeffaflığında...
Kırmızıyla donattığım bir tutkumdun hayallerime, umutlarıma ortak
gecelerime, gündüzlerime yoldaş... Sevgim oldun yüreğimde, içimde sakladığım kimseye göstermediğim...
Sevgi bu kadar hoş olmamalıydı daha önceki hüzünlerimde sevmemeliydim bir daha
hayır diyemezdi.. Diyemezdi sana çocuk yüreğim...
Kilometrelerce ötesinde kimseyi görmemeliydim rüyalarımda; hep mutluluklar içerisinde.
Hep kanattı yüreğimi yaşanan sevgiler ama o kadar farklıydın ki o kadar ‘bendin ki’ kendi benliğimin içinde bir başka ben taşıyorum; gülümsemenle düşlerime karşılıksız kalamazdı,
kayıtsız kalamazdı sevgim sana...
Umut doluydu sevgilerim(iz) aşklarım(ız) ...
Gelecek..\..Görülecek güzel günlere adadı kendini aşk...
Ve...
Bir palyaço kadar komikti ağladığımda yüzümü güldürebilen;
her acı(mı) n sonunda teselli kaynağım, cümlelerimin içindeki tek gizli özne(m) ...
Sonlarındaysa hep aynı yüklem...
Yüklemine sevgiyi koyduğum bir gerçek.- tek gerçeğim...
Mesafelerine rağmen her gece rüyalar(ım) da beklediğim, kokusunu bilmesem de kokusunu duymayı özlediğim bir gerçek...
Seni görebilmeyi beklemekti her gece aynı rüyada aynı masalda
En güzel hikâye’m olacaksın anlatmaktan hiç sıkılmadığım, anlamaktan hiç vazgeçmediğim
Vazgeçilmezim...
Kayıt Tarihi : 8.8.2008 22:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!