Aşk Senfonisi Şiiri - Ahmet Kemal

AŞK SENFONİSİ

Ben bir tek başına evrende aşkla yaşarken
Yaşamak varken bu hayata saygılı

Koynu boş gönlü dolu aşkla lebalep
Nice badireler atlattım ben bu dünyada ey sevgili

Bir yıldız düşmüştü dünyaya ta senin yanına
Nice savaşlar başladı yıkımlara yazgılı

Ne ölümler öldü bu aşk içre o gün bu gün
Ne karartma geceleri geçirdik kaygılı

Ne köprüler geçtim ben bu yaşa gelene dek
Şarkı söyleyerek geldim olmadı görgülü

Bir savaş çıktı çıkacak sevenle sevilen arasında
Bıkmadı o sevgili savaşmaktan üzgülü

Bir Fatiha bekler ölüp giden aşklar
Bir bakış baksın istersin süzgülü