Yıpranmış bekleyişlerin süre’yyası gibi gecelerimi saydı kader. Çarpılmış bir gülün kırmızsında kendine gelir, umut.Umurumu tamir eder ufkun.
-Böyle tanımsız acılara berduş olurum.
Yitirilmişliğin düşürdüğü sevgili beni tanımaz olur.
-Sana meftun açılmış goncalar beni çağırır istendik yaşamaya.Sol yanında kıskandığım bir hayalim kervanı yürür bahtıma. Ki bahtımda senin kin çivilerinin pası puslarımı da çürütür.Pusulası ölümsüz Suna’nın ciğerinde toplanır benliğim. Yok olmaya yoksul özlemler yardımcı olur.
-En büyük aşk kentini, en küçük hırsın hırsızıyla yıkamazsın.Yolsuzluk olabilir bu sevda ihalesinde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
