Aşk Savaşı Şiiri - Şafak Özışıl

Güzel başlamıştı
Aşk yolculuğumuz
Heyacanla umutla,
Mutluluğa doğru
Sarmaşıklar gibi
Tüm güzellikleri
Sararcasına
Sımsıcak duygularla
Nasılda kenetlenmiştik
Ellerimizle,gözlerimizle
En güzelide
Kalplerimizle
Engel tanımadan
Kimseleri umursamadan
Taa ki sen yorulana kadar
Narinim

Fakat ben pes etmedim
Ellerimle taşıdım
Yüreğimle taşıdım
Senide benide
Varlığımdan hariç
Herşeyimi feda ettim
Sevdan için uğruna

Koşarken
Keskin taşlı yollarında
Ayaklarımın acısını
Yüreğimde
Akan kanı gözlerimde
Hissettim
Pes etmedim

Tüm bedenimi saran
Dikenli dallarına katlandım
Gülüne ulaşabilmek için
Kanlar içinde
Pes etmedim

Boğuştum
Okyanusunda dev dalgalarınla
Boğuluyorum demedim
Gamsızlığının basıncını
Damarlarımda hissettim
Pes etmedim

Görünmez neferlerinle savaştım
Topsuz tüfeksiz kılıçsız
Yüreğimle
Yinede pes etmedim

Biraz olsun
Kelebeklerin özgürlüğünü
Yaşayamadım sende
Narinim
Ne çabuk yoruldun be Narinim

Yoksa
Yüreğimin büyüklüğündenmi korktun
Yada çaremi sandın
Korkunu
Bir başkasının
Kollarında gidermeyi
Yazık ettin bütün emeklere
Kül döktün kor gönüllere

Şimdi
Sen istemesende
Bir başkası yürüyor
Gül döktüğüm yollarında
Şimdi o yaşıyor
Bağrında kollarında
Kendini buluyor
Meyvelerinde

Dolaşıyor
Gözlerinde saçlarında dudaklarında
Seni yaşıyor sende
Zahmetsiz gamsız savaşsız
Ama bence umutsuz

Nedenmi
Çünkü
Senin için verdiğim savaşı veriyorsun
Onun için
Benim hala verdiğim gibi
Bir başkası için
Aşksız vede sevdasız

Şafak Özışıl
2006-11-12