Aşk Şarabı Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Leyla ile Mecnun'u okuduğum zaman,
Gülmüştüm.
Değer mi bir güzel için, deli olmaya?
Diyerek,
Sormuştum kendi kendime.
Zavallı Mecnun! ..
Nasıl da aldanmışım! ..
Meğer sevmek,
Ne yüce bir duyguymuş.
Sevsin de insan
İsterse sevilmesin.
Vız gelir dünya.
Ölüm bile korkar
Yaklaşamaz sevene.
Seven, zaten ölüdür
Diğer insanların nazarında.
Seven Mecnun ilişkisini kesmiştir
Tüm insanlardan.
Yalnızdır o da
Benim gibi.
Ama mutsuz değildir.
Yeni açmış zambaklar kadar
Diridir ruhu.
Güzel kokuları
Yalnız kendisi koklar.
Bütün çaresizlikler,
Onun için, bir ümit kapısı,
Hayal kırıklıkları, bir aşk şarabıdır.
Yudumladıkça bir hoş,
İçtikçe kana kana,
Sarhoş olur insan.

(Akhisar,25.01.1970)