Aşk Sandıklarım Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Ey aşk!
Bir gün yüreğimde çiçekler açtıracağını,
Gökyüzünden güneşle,
Geleceğime ışık saçacağını,
Umarak bekledim seni…

Oysa ki;
Aşk sandıklarım,
Bir mum gibi yanıp,
Ufacık bir yel ile sönüp gittiler...

Gördüğüm bir serap misali,
Anlık sevincimin ardından,
Hüzünlere bıraktılar beni...

Hep derlerdi ki:
Aşk,
Bahar mevsimine benzer…

Sırf sana benzedikleri için kandım...
Senden önce gelen,
Yalancı baharda açan,
Badem çiçeklerine…

Ey aşk,
Her seferinde,
Ayazlarla solarken ümitlerim,
Rüzgarıyla savrulurken düşlerim.
Kucak kucak dağıttın,
Aşk çiçeklerini…

Benden sakındın,
Neden neden?
Benim yüreğimde açtırmadın…

Ey aşk!
Küskünüm şimdi,
Önce kendime,
Sonra aşk sandıklarıma diye düşünürken ben!

Oysa aşk,
Şimdi anladım...

Neden daha önce karşıma çıkmadığını,
Bu kadar güzeldin de,
Neden seni, sensiz yaşadığımı...

Gerçek olan en güzel anın,
Doğru yerde,
Doğru insanla yaşanan,
Aşka yelken açan zaman olduğunu…

Artık;
Sen benim gecelerimde yıldızım,
Gündüzleri güneşim,
Geride kalanların ardından,
Yaşama sevincim,
Sen benim ömrümü adayacağım,
Geleceğimsin aşk…