Arsız bir yalnızlıktı ilk başlarda bu aşk
Zamanın hangi diliminde kalmıştın bilmiyorum
Tüm bencilliğimi giyinmiştim üzerime
Tüm yalanlardan uzaktın oysa içimde
Sadece varlığını bilmek yetiyordu ya
O bile yalandı aslında....
Sonrasında tüm arsızlıklarımdan sıyrıldım nedensizce
Tüm varlığımla eşdeğer kıldım gözlerini
Sendim işte...Senin gibiydim...
Sessizce içime işliyordum düşlerimi
Bir nakış gibi....
Sana çıkan tüm yollar açıktı oysa
Tüm düşlerim pembe....
Bir sen vardın birde yüreğimdeki ince perde...
Gülüşlerini izliyordum usulca...
Dokunuyordum gizlice göz kapaklarına...
Ne zaman ki;
Ellerimin kontrolü benliğimden çıktı,
Dil isyan etti senden yana
O zaman bu aşk anlam kazandı varlığınla
Yalındı...Yalınayak...
Düş bahçelerindeki gibi...
Şimdi arsız yanlızlıklar yok yanımda....
Sevda var ya, hani şu kahrolası sevda
İşte aylardır sol tarafımda,tüm sancısıyla....
Kayıt Tarihi : 11.12.2007 22:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!