Aşk’sa ben Şiiri - Oktay Çekal

Aşk’sa ben…

Ben öyle bir Aşk oldum ki,
Gözlerimden bir kor ateş olup çıktı ruhum,
Senin deniz dalgası,
Kıpır kıpır saçlarına dokundum,
Kokunu içine çekti nefesim…
Bir zaman cansız kaldım,
Teninde yorgunluğum dinlendi,
Kendini buldu yüreğim…
Çekti ruhunu alıp uçtu kuş gibi,
Masmavi göğün ötesindeki gökkuşağına doğru,
Hayat gülüyordu uzaklardan,
Mutluluğun gölgesinde nefeslenirken…
Bir masal gibi başladı Aşk,
Varlığında nağmeler melodi olup,
Büyülüyordu sanki…
Sevgiyi tuttuğum gibi içime ektim,
Köklerinde serpildim…
Duygularımı suladım bakışlarında,
Hayat durmuş, nefes susmuş,
Yer gök sen olmuştun,
Anlamsızdı ötesi yoktu gözlerimde…
Sesindeki beni çeken büyünün,
Sarhoşluğunda ayak bağlarım çözüldü,
Sana yürüdü bedenim…
Ten ve ruhta Aşk olmuştum, sana dokununca,
Ve sen dokunduğunda eridim,
Su oldum nehirlere karıştım…
Işık oldum karanlığa, yandım ateşinde,
Dalgın yürek oldum hep seni çarptım sevgime…
Aşkın en yüksek basamaklarından,
Bembeyaz bulutlara…
Tırmandım kırmızı gül topladım, derdim sana…
Hayat sen oldun, yaşam nefesim, Aşk’sa ben…

Oktay ÇEKAL
28.05.2012-20.48